Institutioneel racisme en hypocrisie in het Nederlandse geschiedenisbedrijf – Parbode Sneak Peek
In de Parbode van afgelopen augustus stond dat de meeste historische – en cultuurwetenschappelijke boeken over Suriname door buitenlanders worden geschreven en dat hun werken ook het meest worden geciteerd in boeken van eigen bodem. En er wordt gepleit voor meer bescherming tegen deze ongelijke wetenschappelijke uitwisseling. Dit is echter niet zo gemakkelijk, want de oververtegenwoordiging van buitenlandse – voornamelijk witte – auteurs is een erfenis van de slavernij en het kolonialisme. In dit artikel ga ik nader in op de witte oververtegenwoordiging in het Nederlandse geschiedenisbedrijf en de rol van institutioneel racisme.
Tekst Patricia D. Gomes
Het is gebaseerd op een oneerlijk verkregen, vierhonderd jaar oude voorsprong in ontwikkelingsmogelijkheden die moeilijk is in te lopen voor de nakomelingen van de slachtoffers. Deze ongelijke startpositie wordt in de voormalige koloniën extra bemoeilijkt door een overgeleverde inferioriteitsstructuur (ontwikkelingsland), die al dan niet is geïnternaliseerd. En in de moederlanden wordt dit versterkt door racisme.
In het mooie Nederland erkennen de meeste witte erfgenamen van het slavernijverleden tegenwoordig dat de slavernij en de koloniale geschiedenis onderdeel zijn van de Nederlandse geschiedenis en dat die moet worden onderzocht en doorverteld. De meeste mensen zijn ook tegen racisme. Toch levert dit de zwarte historici niet veel op in het geschiedenisbedrijf. Als we kijken naar al die boeken, artikelen en mediaprogramma’s die er verschijnen, dan zien we dat die vooral door de witte erfgenamen worden gemaakt. Zij krijgen de opdrachten, de subsidies, de banen en de status. Zelfs als het om onderzoek in de voormalige koloniën gaat. Er is geen sprake van proportionaliteit, noch van wederkerigheid.
Wat de witte historici en journalisten schrijven is vaak eurocentrisch van inhoud, met veel weglatingen, verdraaiing en zelfs regelrechte leugens, zoals veel boeken over de Oudheid die de geschiedenis en de rol van Afrika in de wording van Europa ontkennen of minimaliseren.
Het hele artikel lees je in de novembereditie van Parbode.